Η ιδέα του να πάω σε ένα φροντιστήριο ειλικρινά δεν ήταν από τις αγαπημένες μου. Ήμουν όμως λίγο "αναγκασμένος", γιατί στο μυαλό μου η αλλαγή από γυμνάσιο σε λύκειο ήταν πολύ μεγάλη και οι γονείς μου ήθελαν να με βοηθήσουν στην μετάβαση αυτή. Για αυτό, άρχισε η μητέρα μου να πηγαίνει σε φροντιστήρια γύρω από την περιοχή μας. Σχεδόν κάθε μέρα μου έφερνε χαρτιά από προγράμματα φροντιστηρίων λέγοντάς μου ότι ήταν πολύ καλά και να πάω μαζί της την επόμενη μέρα να τα δούμε. Προφανώς εγώ δεν πήγαινα γιατί προσπαθούσα ασυνείδητα να την αποτρέψω από το να με γράψει σε κάποιο φροντιστήριο. Θυμάμαι όμως ότι μετά την συνάντηση που είχε με τους υπεύθυνους του φροντιστηρίου ΠΕΡΙΚΕΝΤΡΟ επέστρεψε ενθουσιασμένη και σίγουρη για την επιλογή που έπρεπε να γίνει. Ήθελε να προχωρήσει με την εγγραφή μου στο φροντιστήριο, όμως η πρόταση του φροντιστηρίου ήταν η εγγραφή να ολοκληρωθεί  αφού παρακολουθούσα κάποια μαθήματα με σκοπό να σχηματίσω πλήρη εικόνα των καθηγητών αλλά και της γενικότερης φιλοσοφίας του φροντιστηρίου. «Η επιλογή φροντιστηρίου δεν είναι δυνατόν να επικυρώνεται με μια εμπορική συναλλαγή μεταξύ γονέως και φροντιστηρίου» ήταν τα ακριβή λόγια της διεύθυνσης, που μου μετέφερε και ειλικρινά ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου. Με την ολοκλήρωση των μαθημάτων αυτών ήμουν σίγουρος και εγώ για την επιλογή μου. Κανένα άγχος, κανένας δισταγμός, έδεσα τόσο πολύ με τους ανθρώπους του φροντιστηρίου που και σήμερα, 5 ολόκληρα χρόνια μετά (2 χρόνια αφού έχω δώσει πανελλήνιες), τους επισκέπτομαι σχεδόν σε καθημερινή βάση. Πλέον έχουμε αναπτύξει σχέσεις ουσίας που ξέρω ότι θα κρατήσουν στο διηνεκές και νιώθω την ασφάλεια της ύπαρξης στην ζωή μου ενός χώρου που θα με στηρίζει όποτε χρειαστεί.